ஜன்னலோரக் கவிதை

அழகாய் இரண்டு சிறிய கதவுகள்
அவளின் சிரிக்கும் கண்கள் போல்
அதில் இருக்கும் வண்ண ஓவியங்கள்
அவள் விழி ஆடும் அழகு நடனம் போல்
ஒன்றாய் பார்த்தால் அவள் மலர்முகம்
தனியாய் பார்த்தால் அவள் வெட்கம்
சொல்ல என்னிடம் வார்த்தைகள் இல்லை
ஜன்னல் திறந்து தென்றல் வந்தது
ஆனாசயமாய் தாவி என் மார்பில் விழுந்தாள்
கன்னத்தில் வருடி மெய் மறந்தாள்
ஆம் அவள்தான் என் பூனைக்குட்டி
என்றும் அவள் என் செல்லக்குட்டி